Krzysztof Kamil Baczyński

Tomek

Oddzielili cię, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,
haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią,
malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg,
wyszywali wisielcami drzew płynące morze.

Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć,
gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami.
Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg,
przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.

I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,
i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut - zło.
Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.
Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?

Krzysztof Kamil Baczyński

Dori

Co jest we mnie

We mnie - góry ciężkie wiatr podnosi,
ponad chmury - groźne młoty jak ciężary,
i rozrywa je mocarnym tchem i głosem,
a zamienia w niepodzielne burz obszary.
Potem morza, które szarpią stropy ciemne,
gwiazdy z bliska biją we mnie ogniem,
poryk gromów, co pod stopą rwą podziemne
bramy blasku - żadnym bramom niepodobne.
I ta ziemia cięższa od orkanów
we mnie ciasnym z hukiem się obraca,
i rozdarty nią jak głazem rana
czekam Boga, który nigdy nie powraca.
Albo ptak zimowy w śniegu na mnie woła,
długie pola pod nim, pola smutku,
gdzie się cisza zmienia w głuchy łuk kościoła
i tak w wieczność wchodzę po cichutku.
Albo jeszcze góry cięte strugą
jak wstrzymany pęd obłoków we mnie wstąpią
i jak w rzece zamyślenia długiej
smoki białe w mym odbiciu się wykąpią.
i powrócę między ludzi w gniew i miłość
w kruchym ciele, w nieostrożnym, w szklanej trumnie,
tak poczekać w tym, co jest, i w tym, co było,
całą wieczność tak przeczekać, nim zrozumiem.
1.I.I943 r.

Maylo

Jeśli wiersz,jeśli też autor to tylko K.K.B

Pragnienia

Co dzień kochając cię płaczę
tęsknię za tobą - patrząc
oczy mi popieleją
wiedzą,że nie zobaczą.

A z ciebie gorycz płynie
jak w niebo dym spokojny
dzień jak liść kruchy się zwinie
i ptak,co w śpiew niezbrojny.

Przysiadają na mnie modlitwy
przelotne,ach,przelotne
Elementarne bitwy
trwożne,samotne.

Uczę się ciała na pamięć
i umiem.Widać dusza
jest jeszcze,która kłamie
a we mnie śmierć porusza.

Po snów kipieli ciemnej
szukam cię,tak się spalam
ręce mi nadaremne
jak ptak,co gniazdo kala.

I może by w milczeniu
i w cierpieniu by może
cóż,kiedy nocy grożę
niedowidzeniu.

I takim ci ja hardy
jak ręce co rycerzom
przypinają kokardy
w których siłę nie wierzą.

I takim ci ja mocarz
że kiedy słów nie trzeba
nie umiem stworzyć nieba
miłością w oczach.

Krol102 · Wysłany: Czw 13:47, 12 Mar 2015 Temat postu:

Piękne utwory. Szkoda,że czasy były nieprzyjazne i los nie pozwolił żyć poecie.